خشونت، پرخاشگری و اختلالات روانی
پروفسور مهشید فروغان؛ روان پزشک و استاد تمام دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی
در اکثر افراد مبتلا به اختلال روانی میل به خشونت و پرخاشگری دیده نمی شود، ولی در این میان برخی اختلالاتِ شدید روانی از جمله اسکیزوفرنی و اختلال دو قطبی ممکن است مستثنی باشند. مطالعات نشان داده اند که خطر ارتکاب رفتارهای خشونت آمیز در مبتلایان به این دو اختلال از جمعیت عمومی بیشتر است.
شواهد نشان می دهند که خطر خشونت در مبتلایان به اختلال دو قطبی از بیماران دچار اسکیزوفرنیا بالاتر است و عمدتاً وقتی دیده می شود که بیمار در مرحله شیدایی حاد قرار دارد که آن نیز دوره محدودی دارد.
همبستگی سوء مصرف مواد با هر یک از این دو اختلال ارتکاب جرائم خشونت آمیز را در مبتلایان افزایش می دهد، هر چند این میزان از ارتکاب خشونت توسط افرادی که تنها به سوء مصرف مواد مبتلا هستند پیشی نمی گیرد. همچنین مطالعات نشان داده اند که تکرار جرائم خشونت آمیز در مبتلایان به اسکیزوفرنی بیشتر از جمعیت عمومی نیست و با شناسایی زودهنگام افراد با خطر خشونت بالا، و اعمال درمانهای دارویی و غیردارویی موثر موجود، و پیگیری های موثر درمانی میتوان این آمار را به حداقل رساند.
به نظر می رسد که وحشت عمومی از اعمال خشونت توسط این بیماران نوعی واکنش مبالغه آمیز است که به دلایلی چون آموزشِ ناکافی در امور بهداشتی، نقشِ مخربِ برخی رسانه های غیر مسئول و بیش از همه اَنگی که توسط جامعه به این بیماران زده شده، بوجود آمده است.
یادداشت کوتاه پروفسور مهشید فروغان؛ روان پزشک و استاد تمام دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی؛ به مناسبت فرا رسیدن اولین کنگره ملی چالش های حقوقی و قضایی بیماران روانپزشکی (یادداشت ششم)
